سرمایه‌گذاری، انواع و اهداف
سرمایه‌گذاری چیست و هدف از سرمایه‌گذاری چیست و انواع آن کدام‌اند؟
در این مبحث سعی می‌شود به سؤالات فوق پاسخی ساده و قابل‌فهم داده شود.
تعریف:
سرمایه‌گذاری عبارت است از به‌کارگیری نقدینگی باهدف کسب بازده. به‌طورکلی سرمایه‌گذاری به معنای استفاده از پول به امید کسب درآمد بیشتر است. در امور مالی، سرمایه‌گذاری به معنای خرید یک محصول و یا اقلام باارزش با انتظار بازدهی در آینده تعریف شده است.
سرمایه‌گذاری با پولی که با زحمت فراوان به‌دست‌آمده یک اقدام بسیار مهم برای هر انسانی است و سرمایه‌گذاری اساساً پولی است که از هزینه‌های جاری صرفه‌جویی شده به‌دست‌آمده به این امید که با یک اقدام مناسب و گذر زمان افزایش یابد. در واقع پاداشی است که در قبال انتظار به دست می‌آید. معمولاً پس‌انداز افراد است که باتوجه‌به ریسک و میزان بازدهی در زمینه‌های مختلف سرمایه‌گذاری می‌شود.
مفاهیم سرمایه‌گذاری
دو مفهوم سرمایه‌گذاری وجود دارد:
سرمایه‌گذاری اقتصادی
سرمایه‌گذاری اقتصادی به معنای افزودن به موجودی سرمایه جامعه است. سرمایه جامعه کالاهایی است که در تولید سایر کالاها به کار می‌رود. اصطلاح سرمایه‌گذاری به معنای تشکیل سرمایه جدید و مولد در قالب ساخت‌وسازهای جدید و سازندگان بادوام مانند کارخانه و ماشین‌آلات است. موجودی‌ها و سرمایه انسانی نیز در این مفهوم گنجانده شده است؛ بنابراین سرمایه‌گذاری از نظر اقتصادی به معنای افزایش ساختمان، تجهیزات و موجودی است.
سرمایه‌گذاری مالی
تخصیص منابع پولی به دارایی‌هایی است که انتظار می‌رود در یک دوره زمانی معین سود یا بازدهی را به همراه داشته باشد. این به معنای مبادله ادعاهای مالی؛ مانند سهام و اوراق‌قرضه، املاک و غیره است. سرمایه‌گذاری مالی شامل قراردادهایی است که روی کاغذهایی مانند سهام و اوراق‌قرضه نوشته می‌شود. مردم وجوه خود را در سهام، اوراق‌قرضه، سپرده‌های ثابت، گواهی پس‌انداز ملی، بیمه‌نامه‌های عمر، صندوق تأمین سرمایه و غیره سرمایه‌گذاری می‌کنند. مزایا و افزایش ارزش سرمایه اصلی آنها. در اقتصادهای ابتدایی بیشتر سرمایه‌گذاری‌ها از انواع واقعی هستند درحالی‌که در اقتصاد مدرن بسیاری از سرمایه‌گذاری‌ها از انواع مالی است.
مفاهیم اقتصادی و مالی سرمایه‌گذاری با یکدیگر مرتبط هستند؛ زیرا سرمایه‌گذاری بخشی از پس‌انداز افراد است که مستقیماً یا از طریق مؤسسات وارد بازار سرمایه می‌شود؛ بنابراین، تصمیمات سرمایه‌گذاری و تصمیمات مالی با یکدیگر تعامل دارند. تصمیمات مالی در درجه اول به منابع پول مربوط می‌شود، درحالی‌که تصمیمات سرمایه‌گذاری به طور سنتی به استفاده یا بودجه‌بندی پول مربوط می‌شود.
عناصر سرمایه‌گذاری
عناصر سرمایه‌گذاری عبارت‌اند از:
بازده
هدف سرمایه‌گذاران از خریدوفروش ابزارهای مالی کسب سود است و بازگشت سرمایه پاداش آنها است بازده شامل درآمد جاری و سود یا زیان سرمایه است.
ریسک:
ریسک احتمال زیان ناشی از متغیر بودن بازده سرمایه‌گذاری است. احتمال ضرر برای سرمایه‌گذاری در هر زمینه‌ای وجود دارد و ممکن است ازدست‌دادن بهره، سود سهام یا مبلغ اصلی سرمایه‌گذاری باشد. بااین‌حال، ریسک و بازده جدایی‌ناپذیر هستند. بازده یک اصطلاح آماری دقیق و قابل‌اندازه‌گیری است. اما ریسک یک اصطلاح آماری دقیق نیست. بااین‌حال، خطر را می‌توان کمی ارزیابی کرد. فرایند سرمایه‌گذاری باید از نظر ریسک و بازده در نظر گرفته شود
زمان:
زمان عامل مهمی در سرمایه‌گذاری است. چندین دوره مختلف عمل را ارائه می‌دهد. دوره زمانی بستگی به نگرش سرمایه‌گذار دارد که از سیاست «خرید و نگهداری» پیروی می‌کند. باگذشت زمان، تجزیه‌وتحلیل معتقد است که شرایط ممکن است تغییر کند و سرمایه‌گذاران ممکن است بازده و ریسک مورد انتظار را برای هر سرمایه‌گذاری مجدد ارزیابی کنند.
نقدینگی:
نقدینگی نیز عامل مهمی است که هنگام سرمایه‌گذاری باید در نظر گرفته شود. نقدینگی به توانایی سرمایه‌گذاری برای تبدیل‌شدن به وجه نقد در صورت نیاز و در صورت نیاز اشاره دارد. سرمایه‌گذار هر زمان که بخواهد پول خود را پس می‌خواهد؛ بنابراین سرمایه‌گذاری باید نقدینگی را در اختیار سرمایه‌گذار قرار دهد.
صرفه‌جویی مالیاتی:
سرمایه‌گذاران باید از معافیت مالیاتی سرمایه‌گذاری بهره‌مند شوند. سرمایه‌گذاری‌های خاصی وجود دارد که برای سرمایه‌گذار معافیت مالیاتی ایجاد می‌کند. سرمایه‌گذاری‌های صرفه‌جویی در مالیات باعث افزایش بازده سرمایه‌گذاری می‌شود؛ بنابراین، سرمایه‌گذاران نیز باید به فکر پس‌انداز مالیات‌بردرآمد و سرمایه‌گذاری پول باشند تا بازده سرمایه را به حداکثر برسانند.
اهداف سرمایه‌گذاری
سرمایه‌گذاری روشی است که افراد بی‌شماری ثروت خود را در این فرایند به دست آورده‌اند. نقطه شروع در این فرایند تعیین ویژگی‌های سرمایه‌گذاری‌های مختلف و سپس تطبیق آنها با نیازها و ترجیحات افراد است. سرمایه‌گذاری‌های شخصی به‌منظور دستیابی به اهداف خاصی طراحی شده است. این اهداف ممکن است ملموس باشد مانند خرید ماشین، خانه و غیره و یا اهداف ناملموس است؛ مانند موقعیت اجتماعی، امنیت و غیره. این اهداف معمولاً به‌عنوان اهداف مالی یا شخصی طبقه‌بندی می‌شوند. اهداف مالی ایمنی، سودآوری و نقدینگی هستند. اهداف شخصی یا فردی ممکن است با ویژگی‌های شخصی افراد مانند تعهدات خانوادگی، وضعیت، افراد تحت تکفل، الزامات تحصیلی، درآمد، مصرف و تأمین بازنشستگی و غیره مرتبط باشد.
طبقه‌بندی اهداف بر اساس رویکرد سرمایه‌گذاران
اهداف کوتاه‌مدت با اولویت بالا:
سرمایه‌گذاران اولویت بالایی برای دستیابی به اهداف معین در زمان کوتاه دارند. به‌عنوان‌مثال، برای یک زوج جوان خرید خانه، اولویت اول است براین‌اساس اقدام به سرمایه‌گذاری می‌کنند.
اهداف بلندمدت با اولویت بالا:
نگاه برخی از سرمایه‌گذاران به آینده است و بر همین اساس در سرمایه‌گذاری دارای اهداف بلندمدت هستند. به‌عنوان‌مثال، سرمایه‌گذاری برای دوره پس از بازنشستگی یا تحصیل یک کودک.
اهداف با اولویت پایین:
برخی اهداف در سرمایه‌گذاری از اولویت پایینی برخوردارند. پس از سرمایه‌گذاری اولویت اول، سرمایه‌گذاران به دنبال تأمین اولویت‌های بعدی هستند به‌عنوان‌مثال، تهیه تور، لوازم‌خانگی و غیره.
اهداف پول‌سازی:
سرمایه‌گذاران برای افزایش ثروت خود مازاد پول خود با این هدف سرمایه‌گذاری می‌کنند. معمولاً سرمایه‌گذاران در سهام شرکت‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کنند که به‌غیراز درآمد عادی از سود سهام، افزایش سرمایه را فراهم می‌کنند.
اهداف نهایی از سرمایه‌گذاری
اهداف نهایی در بین سرمایه‌گذاران با یکدیگر متفاوت است و به سن و میزان سرمایه آنها بستگی دارد.
اهداف نهایی:
سبک زندگی
سرمایه‌گذاران می‌خواهند اطمینان حاصل کنند که دارایی‌های آنها می‌تواند نیازهای مالی آنها را در طول عمرشان برآورده کند.
امنیت مالی
سرمایه‌گذاران می‌خواهند همیشه از نیازهای مالی خود در برابر خطرات مالی محافظت کنند.
بازده
سرمایه‌گذاران خواهان تعادل ریسک و بازدهی هستند که با ترجیحات ریسک شخصی آنها مناسب باشد.
ارزش برای پول
سرمایه‌گذاران می‌خواهند هزینه‌های مدیریت دارایی‌ها و نیازهای مالی خود را به حداقل برسانند.
آرامش ذهن
سرمایه‌گذاران نمی‌خواهند نگران حرکات روزانه بازارها و امنیت مالی حال و آینده آنها باشند.
لازم به ذکر است که دستیابی به مجموع این اهداف بستگی زیادی به این دارد که سرمایه‌گذار تمام دارایی‌ها و نیازهای خود را به‌صورت متمرکز مدیریت کند
سرمایه‌گذاری بر اساس حدس و گمان
سرمایه‌گذاری بر پایه حدس و گمان شخص برای دستیابی به سودهای سرمایه‌ای کلان، اغلب بدون توجه به ایمنی اصل سرمایه‌گذاری خود، ریسک‌های بالایی را متحمل می‌شود.
بازه زمانی مورد انتظار برای کسب سود معمولاً بسیار کوتاه است. سرمایه‌گذاری شامل قراردادن پول در دارایی است که لزوماً قابل‌فروش نیست تا از یک سری بازده برخوردار شود.
سرمایه‌گذار امروز مقداری پول را بر اساس حدس و گمان فدای بازده مالی در آینده می‌کند. البته در تمام تصمیمات سرمایه‌گذاری ردپایی از حدس و گمان وجود دارد. این بدان معنا نیست که همه سرمایه‌گذاری‌ها ذاتاً بر اساس گمانه‌زنی انجام می‌شود.
سرمایه‌گذاری‌های واقعی تصمیم‌هایی هستند که به‌دقت در مورد آنها فکر شده است. اما در سرمایه‌گذاری سوداگرانه، تصمیمات به‌دقت اندیشیده نشده است.
بلکه بر اساس حدسیات و شایعات انجام شده است. در این نوع سرمایه‌گذاری‌ها، سرمایه‌گذار اجناس را برای مالکیت آنها نمی‌خرد، بلکه می‌خواهد از تغییرات قیمت‌های بازار سود ببرد. او سعی می‌کند کالا را ارزان بخرد و وقتی گران شد بفروشد که نوعی دلالی گری محسوب می‌شود و شامل خرید، نگهداری، فروش و فروش کوتاه سهام، اوراق‌قرضه، کالاها، ارزها، املاک کلکسیونی، مشتقات یا هر ابزار مالی ارزشمند می‌شود و این برعکس خرید است؛ زیرا فرد می‌خواهد از خرید برای زندگی روزمره استفاده کند یا از آنها درآمد کسب کند.
*جهت سوالات بیشتر و مشاوره صفحه گروه پارلمان را دنبال کنید .
